R

out) in a certain way (vóru þá margir hræddir um, hversu af mundi r.); (5) to carry about, spread abroad (kann vera, at þeir menn reiði orð mín úvitrlig fyrir alþýðu); (6) to brandish, swing, raise in the air (hann greip øxina ok reiddi upp); (7) to weigh in a balance (r. silfr, fé); (8) to pay (r. fé af hendi, r. verð fyrir e-t).
reiða, f. (1) attendance, service (vist ok öll r.); vinna e-m reiðu, to serve, attend; (2) accomodation (á þeim skógi var svá hörð reiðan þeirra, at ekki var at eta, nema börk af viði); (3) vera til reiðu, to be ready at hand (til reiðu er yðr hér vetrvist); konungr lét þat þegar til reiðu, the king granted that at once; (4) henda reiður á e-u, to notice, heed (jarl spurði, hvert hann fœri þaðan; þeir kváðust eigi reiður hafa á hent).
reiða-lauss, a. without rigging.
reiðar-duna, -þruma, f. clap of thunder (eldingar ok –þrumur).
reiðast (dd), v. refl. to become wroth, get angry, e-u, at a thing (konungr reiddist Þórr jötninum).
reið-fara, -fari, a., verða vel –fara, to have a good voyage (urðu þeir vel –fara ok tóku Þrándheim);
-gata, f. riding-way, bridle-path;
-góðr, a. good for riding (of a horse);
-hestr, m. riding-horse.
reiði, m. (1) tackle, rigging (allr var r. vandaðr mjök með skipunu); (2) harness of a horse, riding-gear.
reiði, n. = reiði, m. (knörr með rá ok reiði; hestr með öllu reiði).
reiði, f. wrath, anger; r. hleypr (rennr) á e-n, one gets angry; r. rennr e-m or af e-m, one's anger passes off; biðja af sér r. e-s, to ask one's pardon.
reiði-bola, f. fit of anger.
reiði-duna, f. thunder, = reiðarduna.
reiði-hugr, m. wrath, anger;
-liga, adv. angrily, frowningly;
-ligr, a. angry-looking, frowning;
-mál, n. angry language (var þat meirr –mál en sannyrði);
-mæli, n. = -mál.
reiðing, f. (1) uproar, wild confusion; (2) spreading (of a report).
reiðingr, m. harness, riding-gear.
reiðinn, a. prone to anger, hot-tempered (kappsamr mjök ok r.).
reiði-raust, f. angry voice;
-sproti, m. rod of anger;
-svipr, m. angry look, frown;
-verk, n. a deed done in anger;
-þokki, m. = -svipr.
reiði-þruma, f. clap of thunder.
reið-klæði, n. pl. riding-clothes.
reið-lyndi, n. irascibility;
-lyndr, a. prone to anger, hot-tempered.
reiðr, a. passable on horseback, ridable (var þar reitt at fjörum).
reiðskjóta-maðr, m. groom.
reið-skjóti, -skjótr, m. riding-horse.
reiðsla, f. = reizla.
reiðu-búinn, pp. ready, prepared;
-liga, adv. readily, promptly.
reiðu-liga, adv. angrily, with an angry frown;
-ligr, a. angry-looking, frowning, scowling.
reiðu-peningr, m. ready, money;
-stóll, m. easy chair (?).
reifa (-ða, ðr), v. (1) to enrich, present with (hringum rauðum reifði hón húskarla); (2) to mention, disclose (r. engan hlut eðr kvittu í konungshöll); (3) r. mál, to sum up a case; (4) to end or result in (r. illu); þat mun eigi góðu r., that will bear no good.
reifa-barn, n. an infant in swaddling bands;
-lindi, m. swaddling belt or girdle.
reifar, f. pl. swaddling bands.
reifing, f. summing-up of a case.
reifr, a. glad, cheerful (r. við e-n).
reigjast (ð), v. refl. to bridle up, to show stiffness or displeasure (hón reiðist við honum).
reik, f. the parting of the hair.
reik, n. (1) strolling, wandering; wavering (þar var helzt r. á ráðinu, hvárt ek munda af ráða); (2) condition; vera vel (illa) til reika, to be in a good (bad) condition; fagrliga klæddr ok vel til reika, finely clad and in good trim.
reika (að), v. (1) to stroll, walk (Þrándr reikaði eptir fjörunni); (2) r. á fótum, á fótunum, to totter on one's legs; (3) to waver (ok reikaði hans hugr mjök).
reikan, f. strolling about, wandering.

<< Previous Page             Next Page >>