L

manners; skipta litum ok látum, to change colour and manners.
láta (læt; lét, létum; látinn), v. (1) to set, put, place (l. hest á stali); l. e-n í myrkvastofu, to thrust in prison (dungeon); l. e-t í ljós, to make it known; l. e-t af e-u, to take off (vóru þá látnir fjötrar af Hallfreði); (2) to cede, give up (hann vildi eigi l. þenna best); l. hlut sinn, to let go one's share, be worsted; (3) to leave, forsake (biðr hann, at þeir láti blótin); hann ætlaði at l. dróttningina eina, he intended to divorce the queen; (4) to lose (hann hafði látit flest allt lið ok herfang allt); also with dat. (l. lífi, fjörvi); (5) with infin. to let, make, cause; látit mik vita, let me know; ek lét drepa Þóri, I made Th. to be killed; l. sér fátt um finnast, to disapprove; hann lét fallast (=sik falla), he let himself fall; (6) with pp., in circumlocutory phrases; hann lét verða farit, he went; hann lét hana verða tekna, he seized her; ellipt., omitting the infin., l. um mælt, to let be said, to declare; hann lét harðan Hunding veginn, he slew the stark H.; (7) to behave, comport oneself (forvitni er mér á hversu þeir láta); hann lét illa í svefni, he was restless in his sleep; l. allstórliga, to make oneself big; l. hljótt yfir e-u, to keep silence about a thing; l. mikit um sik, to puff oneself up; (8) l. sem to make as if (hann lætr sem hann sjái ekki sveinana); (9) to estimate, value (fátt er betr látit en efni eru til); (10) to express, say (Þorfinnr bóndi lét heimilt skyldu pat); (11) to sound, give a sound; hátt kveði þér, en þó lét hærra atgeirrinn, you speak loud, but yet the bill gave a louder sound; (12) with preps.; l. af e-u, to leave off, desist from (sumir létu af blótum); absol, l. af, to cease; l. af hendi, to let out of one's hands, deliver up; l. fé af, to kill (slaughter) cattle; l. aptr, to shut (l. aptr hurðina); l. at e-u, to yield to, comply with (allir þeir, er at mínum orðum láta); l. at stjórn, to obey the helm (of a ship); l. e-t eptir, to leave behind (þeir létu menu eptir at gæta skipa); l. eptir e-m, to mimic, ape (mun Gísli hafa látit eptir fíflinu); l. e-t eptir e-m, to grant, indulge one in a thing (lát þú þetta eptir mér); l. fyrir e-u, to give way, yield (þeir munu verða fyrir at l., ef vér leggjum sköruliga at); l. í haf, to put out to sea; l. e-t í mót e-m, not to indulge one; l. e-t til, to grant (heimt mun brátt hit meira, ef þetta er til látit); l. til við e-n, to yield (give way) to one (þeir báðu hann til l. við konung); l. undan e-m, to yield to one (ek skal hvergi undan þér l.); l. upp, to open (l. upp hurð); to let one get up (eptir þat lét K. þenna mann upp); l. e-t uppi, to grant (ertu saklauss, ef þúlætr uppi vistina); l. e-t út, to let out; l. út (skip sitt), to put to sea (síðan létu þeir út ok sigldu til Noregs); l. vel (illa) yfir e-u, to express approval (disapproval) of a thing (hann lætr vel yfir því); (13) refl., látast, to die, perish (hér hefir látist Njáll ok Bergþóra ok synir þeirra allir); to declare of oneself, profess, pretend (allir létust honum fylgja vilja).
látaðr, a. mannered (l. vel).
lát-bragð, n. bearing, manners, deportment;
-góðr, well-mannered, courteous;
-gœði, n. fine manners.
látinn, pp. (1) deceased, dead; (2) vel l., highly esteemed, in good rep ute; (3) l. við e-u, ready; vel fyrir l., well prepared.
lát-prúðr, a. of gentle bearing.
-látr, a. -mannered, -minded (fá-, lítil-, marg-, mikil—látr-).
látrast (að), v. refl. to go to rest.
lát-œði, n. bearing, deportment.
lávarðr, (-s, -ar), m. lord, master.
lé (dat. and acc. ljá; pl. ljár), m. scythe (þeir hjuggust með ljám).
lé-barn, n. infant, baby.
lé-denging, f. scythe-sharpening.
leðr, n. skin, leather;
-blaka, f. bat;
-flaska, f. leather bottle;
-hosa., f. leather hose;
-panzari, m. leather jacket (as a defence).
leg, n. burial-place, = legstaðr.
legs., f. lying in bed.
lé-garðr, m. swath.
legáti, m. (papal) legate.

<< Previous Page             Next Page >>