S

nafn); ef þit stundið þangat, if ye proceed thither; to seek or cultivate one's friendship (ef hann vildi s. til Knúts konungs).
stundan, f. (1) taking interest in; margir menn er hann áðr hefir haft s. af, who formerly have cultivated his friendship; (2) painstaking (þú hefir ekki haft fyrir þína s.); (3) pursuit, industry (af lífi þínu ok s. munu mikil stór-tíðindi hljótast).
stundar, gen. from 'stund'; with an adj. or adv., very, quite (s. heilráðr; mæla s. hátt; kippa s. hart);
-bið, f. brief delay;
-él, n. brief storm;
-hrið, f. small interval;
-vegr, m. short way, small distance;
-þögn, f. brief silence,
stunda-tapan, f. loss of time.
stund-liga, adv. with zeal, eagerly;
-ligr, a. temporal, worldly.
stundum, adv. sometimes, now and then (see ' stund').
stunga, f. stab (from a weapon).
sturla (að), v. to derange, disturb (hví sturlar þú hjarta sjálfs þíns ?).
sturlan, f. (mental) derangement or trouble (hugar s.).
stutt-brœkr, f. pl. short trousers or drawers;
-búinn, -klæddr, pp. clad in short clothes (hann var -klæddr);
-leikar, m. pl. abruptness; skilja í -leikum, to part abruptly;
-leitr, a. short-faced;
-liga, adv. shortly, abruptly (mæla -liga til e-s);
-ligr, a. brief, abrupt;
-mæltr, pp. (1) short-spoken (-mælir ok fátalaðr); (2) harsh (hón var -mælt við sveininn);
-orðr, a. short-worded.
stuttr, a. (1) short (stutt skyrta, s. kyrtill); (2) scant (stutt hjálp); (3) short-spoken, snappish (konungr svarar stutt ok styggt).
stúdera (að), v. to study,
stúfr (-s, -ar), m. stump.
stúka, f. (1) sleeve (cf. 'brýn-, næfrastúka'); (2) wing of a building.
stúlka, f. girl, lass (ung s.).
stúpa, v. to stick up (rare).
stúra, f. gloom, sadness.
stúru-maðr, m. a care-worn man.
stútr, m. a stumpy thing (cf.' drykk-jarstútr'); a stump, end.
styðja (styð, studda, studdr), v. (1) to rest (one thing on another), esp. so as to support oneself thereby; s. hendi, fœti, to rest one's hand or foot on something (annarri hendi styðr hann á herðar Jökli); (2) to stick, pierce (þeir Gullveig geirum studdu); (3) s. e-n, to hold one up, support one; skriðnaði hann öðrum fæti ok studdi sik með hendinni, he supported himself with his hand; (4) fig. to support, aid (hann studdi ráðvanda menn í heilræðum); (5) refl, styðjast, to lean upon (Á. studdist á øxi sína); s. við konungs borð, to lean the hands upon the king's table.
stygð, f. dislike, aversion; hafa s. við e-n, to show dislike to; mæla af s., to speak disagreeably.
styggja or styggya (-ða, -ðr), v. to offend (ek vil þik eigi s.); refl., styggjast e-t, to shun, abhor (s. manndráp); s. við e-t, to be offended with (bað hann eigi s. við þetta); s. við e-u, to get angry at.
stygg-leikr, m. aversion;
-liga, adv. harshly, angrily (svara, mæla -liga);
-lyndr, a. hasty-tempered, peevish.
styggr, a. (1) shy (s. sauðr, hestr); (2) showing anger or displeasure (Þórðr var þá inn styggasti við biskup); mæla styggt, = m. styggliga.
stykki, n. piece, chop (brytja í s.).
styn-fullr, a. sighing, groaning.
stynja (styn, stunda, stunit), v. to sigh, groan (s. með sáru brjósti).
stynr (-s, -ir), m. moaning, groaning (sjúkra manna s.).
styrja, f. sturgeon (fish).
styrjaldar-maðr, m. warlike man.
styrj-öld (gen. -aldar), f. fray, tumult, war; hefir þú pat skap, er engi -öld fylgir, thou art no man of war.
styrking, f. strengthening, support (hann var s. veikra).
styrkja (-tá, -tr), v. (1) to make strong; (2) to assist (ek ætla at s. Gunnar at nokkurn); (3) refl., styrkjast, to be strengthened, get strength,
styrkjandi, styrkjari, m. strength-ener; supporter.
styrk-leikr, m. strength; -ligr, a. strong-looking, = sterkligr.

<< Previous Page             Next Page >>