S

skipt, f. the camp of the Varangians at Constantinople.
skipta, (-pta, -ptr), v. (1) to divide; s. e-u í tvá staði, to divide into two parts; s. e-u með sér, to divide between themselves (sumum mönnum skiptu þeir með sér til ánauðar); (2) to share, deal out (nornir skipta geysiújafnt); enda skipti guð með oss, and so may God Judge between us; (3) to shift, change (s. litum, nafni, skapi); (4) þat skiptir engu (litlu, miklu), it is of no (little, great) importance, it makes no (little, great) difference; mik skiptir engu, it is of no moment to me, does not concern me; s. máli, to be of importance (þótti henni allmiklu máli s., at þér tœkist stórmannliga); eiga máli at s. um e-t, to have a right to deal with, be concerned about, a thing; þat mun tveimr s., it will turn out in one of two ways; sér Pálnatoki, at mun tveimr um s., that it will turn out one way or the other; þat skipti mörgum hundruðum, it was a matter of (it amounted to) many hundreds; sitr Ólafr nú at búi sinu, svá at vetrum skipti, for several years; (5) absol. to come about, happen; ef þvi er at s., if it comes to that; því er at s. þó, it will however turn out so; (6) with preps., s. sér af e-u, to take part in, concern oneself with a thing (Glúmr skipti sér ekki af um búsýslu); s. e-u fyrir e-t, to exchange a thing for another; undarliga skiptit ér til, ye do strangely with things; impers., skiptir e-n veg til, it turns out, comes to pass; (þannig skipti til sem úlíkligra mundi þykkja); s. um e-u, to change; s. um trúnaði sínum, to go over to the other side; s. um e-t, to change (s. um bústað, lánardróttna, nafn); s. um, to come to a crisis, turn one way or other (skjótt mun um s.); s. e-u við e-n, to exchange with one another (s. höggum við e-n); s. orðum við e-n, to bandy words with one; s. ríki við e-n, to share the kingdom with (sá hann engan annan sinn kost en s. ríki við Harald); (7) refl., skiptast, to divide themselves, disperse (skiptust þeir, snøru sumir norðr); to change (þá skiptust tungur á Englandi, er Vilhjálmr bastarðr vann England); recipr., skiptast e-u við, to make an exchange; s. gjöfum (höggum) við, to exchange presents (blows) s. við um róðr, to row by turns.
skip-taka, f. the seizing of a ship
-tapi, m. loss of a ship (at sea).
skipti, n. (1) division, distribution sharing (þér hafit land lítit, en erut margir til skiptis); (2) change (mörgum þótti þetta s. mjök í móti skapi); (3) shift (þat munu Danir kalla betra s. at drepa heldr víking norrœnan en bróðurson sinn danskan); (4) plur. dealings, transactions, disputes, fights (þau ein s. munu vit eiga, at þér mun eigi betr gegna).
skipti-ligr, a. (1) changeable; (2) divisible.
skipting, f. (1) division; (2) change.
skiptingr, m. (1) changeling; (2) idiot (inn mesti s. ok afglapi).
skipti-tiund, f. tithe to be divided into four parts.
skip-tjón, n. = -tapi;
-tollr, m. ship's toll;
-töturr, m. hulk.
skipu-liga, adv.,
-ligr, a. orderly.
skip-verð, n. ship's price;
-veri, m. one of the crew; plur., -verjar, the crew;
-viðr, m. a ship's timbers;
-vist, f. the being one of the crew.
skirpa (-pta, -pt), v., see 'skyrpa';
skirra (-ða, -ðr), v. (1) to frighten (cf. 'skjarr'), with acc.; (2) to prevent, avert, with dat. (s. vandræðum); (3) refl., skirrast e-t, við e-t, to shrink from, shun.
skitinn, pp. dirty (skitnir ok fúnir klæðaleppar).
ski, n. jugglery, legerdemain.
skíð, n. lintel; hurð vár á skíði, the door was shut.
skíð, n. (1) billet of wood, firewood (kljúfa s.); (2) esp. pl., long snowshoes,' ski' (fara, renna, skriða, kunna á skíðum).
skíða, f. piece of split wood, billet, stick, = skíð 1 (klauf hann þar Þór í skíður einar ok lagði siðan í eld).
skíða-fang, n. an armful of logs;
-far, n. going or travelling on snow-shoes;
-ferð, f. going or travelling on snow-shoes;
-geisli, m. balancing staff used with 'ski';
-hlaði, m. pile of fire-wood.
skið-fœri, n. (1) surface for snow-

<< Previous Page             Next Page >>