11. Frá drápi Heiðreks ok arfheimtu Hlöðs

Þat er sagt, at Heiðrekr konungr átti þræla nokkura, þá er hann hafði tekit í vestrvíking. Þeir váru níu saman. Þeir váru af stórum ættum ok kunnu illa ófrelsi sínu. Þat var á einni nótt, þá er Heiðrekr konungr lá í svefnstofu sinni ok fátt manna hjá honum, þá tóku þrælarnir sér vápn ok gengu fyrir konungs herbergi ok drápu fyrst útvörðuna. Því næst gengu þeir at ok brutu upp konungs herbergit ok drápu þar Heiðrek konung ok alla þá, er inni váru. Þeir tóku sverðit Tyrfing ok allt fé þat, er inni var, ok höfðu á brott með sér, ok engi vissi fyrst, hverir þetta höfðu gert eða hvert hefnda skyldi leita.

Þá lét Angantýr, sonr Heiðreks konungs, kveðja þings, ok á því þingi var hann til konungs tekinn yfir öll þau ríki, er Heiðrekr konungr hafði átt. Á þessu þingi strengdi hann heit, at aldri skyldi hann fyrr setjast í hásæti föður síns en hann hefði hefnt hans.

Litlu eptir þingit hverfr Angantýr á brott einn saman ok ferr víða at leita þessa manna. Eitt kveld gengr hann ofan til sjávar með á þeiri, er Grafá hét. Þar sá hann þrjá menn á fiskibát, ok því næst sá hann, at maðr dró fisk ok kallar, at annarr skyldi fá honum agnsaxit at höfða fiskinn, en sá kveðst eigi laust mega láta.

Hinn mælti: "Taktu sverðit undan höfðafjölinni ok fá mér," en sá tók ok brá ok sneið höfuð af fiskinum, ok þá kvað hann vísu:

"Þess galt hún gedda
fyr Grafár ósi,
er Heiðrekr var veginn
und Harvaða fjöllum."

Angantýr kenndi þegar Tyrfing. Gekk hann þá brott í skóg ok dvaldist þar, til þess er myrkt var. En þessir fiskimenn reru at landi ok fara til tjalds þess, er þeir áttu, ok lögðust til svefns. En nær miðri nótt kom Angantýr þar ok felldi á þá tjaldit ok drap þá alla níu þræla, en tók sverðit Tyrfing, ok var þat þá til marks, at hann hafði hefnt föður síns. Ferr Angantýr nú heim.

Því næst lætr Angantýr gera veizlu mikla á Danparstöðum á þeim bæ, er Árheimar heita, at erfa föður sinn. Þá réðu þessir konungar löndum, er hér segir:

"Ár kváðu Humla
Húnum ráða,
Gizur Gautum,
Gotum Angantý,
Valdar Dönum,
en Völum Kjár,
Alrekr inn frækni
enskri þjóðu."

Hlöðr, sonr Heiðreks konungs, fæddist upp með Humla konungi, móðurföður sínum, ok var allra manna fríðastr sýnum ok drengiligastr. En þat var fornt mál þann tíma, at maðr væri borinn með vápnum eða hestum. En þat var til þess haft, at þat var mælt um þau vápn, er þá váru ger þann tíma, at maðrinn var fæddr, svá ok fé, kykvendi, yxn eða hestar, ef þat var þá fætt, ok var þat allt fært saman til virðingar tignum mönnum, sem hér segir um Hlöð Heiðreksson:

"Hlöðr var þar borinn
í Húnalandi
saxi ok með sverði,
síðri brynju,
hjálmi hringreifðum,
hvössum mæki,
mari vel tömum
á mörk inni helgu."

Nú spyrr Hlöðr fráfall föður síns ok þat með, at Angantýr, bróðir hans, var til konungs tekinn yfir allt þat ríki, sem faðir þeira hafði átt. Nú vilja þeir Humli konungr ok Hlöðr, at hann fari at krefja arfs Angantý, bróður sinn, fyrst með góðum orðum, sem hér segir:

"Hlöðr reið austan,
Heiðreks arfi,
kom hann at garði,
þar er Gotar byggja,
á Árheima
arfs at kveðja,
þar drakk Angantýr
erfi Heiðreks."

Nú kom Hlöðr í Árheima með miklu liði, sem hér segir:

Segg fann hann úti
fyr sal hávum
ok síðförlan
síðan kvaddi:
"Inn gakktu, seggr,
í sal hávan,
bið mér Angantý
andspjöll bera."

Sá gekk inn fyrir konungsborð ok kvaddi Angantý konung vel ok mælti síðan:

"Hér er Hlöðr kominn,
Heiðreks arfþegi,
bróðir þinn
inn böðskái;
mikill er sá maðr ungr
á mars baki,
vill nú, þjóðann,
við þik tala."

En er konungr heyrði þetta, þá varpaði hann knífinum á borðit, en sté undan borðinu ok steypti yfir sik brynju ok hvítan skjöld í hönd, en sverðit Tyrfing í aðra hönd. Þá gerðist gnýr mikill í höllinni, sem hér segir:

"Rymr var í ranni,
risu með góðum,
vildi hverr heyra,
hvat Hlöðr mælti
ok þat, er Angantýr
andsvör veitti."

Þá mælti Angantýr: "Vel þú kominn, Hlöðr bróðir, gakk inn með oss til drykkju, ok drekkum mjöð eptir föður okkarn fyrst til sama ok öllum oss til vegs með öllum várum sóma."

Hlöðr segir: "Til annars fóru vér hingat en at kýla vömb vára." Þá kvað Hlöðr:

"Hafa vil ek hálft allt,
þat er Heiðrekr átti,
al ok af oddi,
einum skatti,
kú ok af kálfi,
kvern þjótandi;
þý ok af þræli
ok þeira barni.
Hrís þat it mæra,
er Myrkviðir heita,
gröf þá ina helgu,
er stendr á götu þjóðar;
stein þann inn mæra,
er stendr á stöðum Danpar,
hálfar herváðir,
þær er Heiðrekr átti,
lönd ok lýða
ok ljósa bauga."

Þá segir Angantýr: "Eigi ertu til lands þessa kominn með lögum, ok rangt viltu bjóða." Þá kvað Angantýr:

"Bresta mun fyrr, bróðir,
in blikhvíta lind
ok kaldr geirr
koma við annan
ok margr gumi
í gras hníga
en ek mun Humlung
hálfan láta
eða Tyrfing
í tvau deila."

Ok enn kvað Angantýr:

"Ek mun bjóða þér
bjartar vigrar,
fé ok fjölð meiðma,
sem þik fremst tíðir;
tólf hundruð gef ek þér manna,
tólf hundruð gef ek þér mara,
tólf hundruð gef ek þér skálka,
þeira er skjöld bera.

Manni gef ek hverjum
margt at þiggja,
annat æðra
en hann á ráði;
mey gef ek hverjum
manni at þiggja,
men spenni ek hverri
meyju at hálsi.

Mun ek um þik sitjanda
silfri mæla,
en ganganda þik
gulli steypa,
svát á vega alla
velti baugar;
þriðjung Goðþjóðar,
því skaltu einn ráða."

12. Liðsafnaðr Hlöðs ok Humla

Gizurr Grýtingaliði, fóstri Heiðreks konungs, var þá með Angantý konungi ok var þá ofrgamall. Ok er hann heyrði boð Angantýs, þótti honum hann of mikit bjóða ok kvað þá:

"Þetta er þiggjanda
þýjar barni,
barni þýjar,
þótt sé borinn konungr;
þá hornungr
á haugi sat,
er öðlingr
arfi skipti."

Hlöðr reiddist nú mjök, er hann var þýbarn ok hornungr kallaðr, ef hann þægi boð bróður síns, ok sneri hann þá þegar í brott með alla sína menn, til þess er hann kom heim í Húnaland til Humla konungs, frænda síns, ok sagði honum, at Angantýr, bróðir hans, hefði eigi unnt honum helmingaskiptis.

Humli spyrr nú allt tal þeira; varð hann þá reiðr mjök, ef Hlöðr, dóttursonr hans, skyldi ambáttarsonr heita, ok kvað þá:

"Sitja skulum í vetr
ok sælliga lifa,
drekka ok dæma
dýrar veigar;
kenna Húnum
hervápn búa,
þau er fræknliga
skulum fram bera."

Ok enn kvað hann:

"Vel skulum þér, Hlöðr,
herlið búa
ok framliga
fylki týja
með tólf vetra mengi
ok tvævetrum fola,
svá skal Húna
her of samna."

Þenna vetr sátu þeir Humli ok Hlöðr um kyrrt. Um várit drógu þeir her saman svá mikinn, at aleyða var eptir vígra manna í Húnalandi. Allir menn fóru tólf vetra ok ellri, þeir er herfærir váru at vápnum, ok hestar þeira allir fóru tvævetrir ok ellri. Varð svá mikill fjöldi manna þeira, at þúsundum mátti telja, en eigi færi en þúsundir í fylkingar. En höfðingi var settr yfir þúsund hverja, en merki yfir fylking hverja, en fimm þúsundir í hverri fylking, þeira er þrettán hundruð váru í hverri, en hvert hundrað fernir fjórir tigir, en þessar fylkingar váru þrjár ok þrír tigir.

Sem þessi herr kom saman, riðu þeir skóg þann, er Myrkviðr heitir, er skilr Húnaland ok Gotaland. En sem þeir kómu af skóginum, þá váru byggðir stórar ok vellir sléttir, ok á völlunum stóð borg ein fögr. En þar réð fyrir Hervör, systir Angantýs konungs, ok Ormarr, fóstri hennar; varu þau sett þar til landgæzlu fyrir her Húna, ok höfðu þau þar mikit lið.