Eldsheiti

61. Hver eru elds heiti? Svá sem hér er:

Eldr brennat sjá sjaldan,
svíðr dyggr jöfurr byggðir,
blása rönn fyr ræsi
reyk, er Magnús kveykvir.

Logi, sem Valgarðr kvað:

Snarla skaut ór sóti,
sveyk of hús ok reykir
stóðu stopðir síðan,
steinóðr logi glóðum.

Bál, sem hér er:

Haki var brenndr á báli,
þar er brimslóðir óðu.

Glæðr, sem Grani kvað:

Glæðr hygg ek Glamma slóðar,
gramr eldi svá, felldu.

Eisa, sem Atli kvað:

Öx rýðsk, eisur vaxa,
allmörg, loga hallir,
hús brenna, gim geisar,
góðmennit fellr blóði.

Hér er ok gim gallat eldrinn. Eimr, sem hér er:

Brunnu allvalds inni,
eldr, hygg ek, at sal felldi,
eimr skaut á her hrími,
halfgör við Nið sjalfa.

Hyrr, sem Arnórr kvað:

Eymðit ráð við Rauma
reiðr Eydana meiðir.
Heit dvínuðu Heina,
hyrr gerði þá kyrra.

Funi, sem Einarr kvað:

Funi kyndisk fljótt,
en flýði skjótt
Hísingar herr,
sá er hafði verr.

Brími, sem Valgarðr kvað:

Bjartr sveimaði brími,
brutu víkingar fíkjum,
vísa styrks of virki,
varp sorg á mey, borgar.

Leygr, sem Halldórr skvaldri kvað:

Ér knáttuð þar þeira,
þú vart aldrigi, skjaldar
leygr þau of sjöt, sigri
sviptr, gersimum skipta.

Heiti stundanna

62. Þessi eru nöfn stundanna: öld, forðum, aldr, fyrir löngu, ár, misseri, vetr, sumar, vár, haust, mánuðr, vika, dagr, nótt, morginn, aftann, kveld, árla, snemma, síðla, í sinn, fyrra dag, í næst, í gær, á morgun, stund, mél. Þessi eru enn heiti nætrinnar í Alsvinnsmálum:

Nótt heitir með mönnum,
en njóla með goðum,
kalla grímu ginnregin,
ósorg kalla jötnar,
alfar svefngaman,
dvergar draumnjörun.

Frá jafndægri er haust, til þess er sól sezt í eykðarstað. Þá er vetr til jafndægris. Þá er vár til fardaga. Þá er sumar til jafndægris. Haustmánuðr heitir inn næsti fyrir vetr, fyrstr í vetri heitir gormánuðr, þá er frermánuðr, þá er hrútmánuðr, þá er þorri, þá gói, þá einmánuðr, þá gaukmánuðr ok sáðtíð, þá eggtíð ok stekktíð, þá er sólmánuðr ok selmánuðr, þá eru heyannir, þá er kornskurðarmánuðr.

Konungaheiti

63. Hver eru manna heiti ókennd? Maðr er hverr fyrir sér; it fyrsta ok it æðsta heiti manns, er kallaðr er maðr keisari, því næst konungr, þar næst jarl. Þessir þrír menn eiga saman þessi heiti öll. Allvaldr, svá sem hér er kveðit:

Allvalda kann ek alla
austr ok suðr of flausta,
Sveins er sonr at reyna,
setr, hverjum gram betri.

Hér er ok gramr kallað. Því heitir hann allvaldr, at hann er einvaldi alls ríkis síns. Fylkir, sem Gizurr kvað:

Fylkir gleðr í folki
flagðs blakk ok svan Hlakkar,
Óláfr of viðr élum
Yggs gögl fegin Sköglar.

Fyrir því er fylkir kallaðr konungr, at hann skipar í fylkingar herliði sínu.

Vísi, sem kvað Óttarr svarti:

Vísi tekr, víg-Freys,
víst austr munlaust,
aldar hefir allvaldr,
óskvíf, gótt líf.

Harri eða herra, sem kvati Arnórr:

Harri fekk í hverri
Hjaltlands þrumu branda,
greppr vill grams dýrð yppa,
gagn, sá er hæstr var bragna.

Hertogi heitir jarl, ok er konungr svá kallaðr ok, fyrir því er hann leiðir her til orrostu. Svá kvað Þjóðólfr:

Ok hertoga hneykir
herfingnum lét stinga,
leyfð ber ek hans, ór höfði
haugs skundaði augu.

Sinjór eða senjór, sem Sighvatr kvað:

Lát auman nú njóta,
Nóregs, ok gef stórum,
mál halt, svá sem sælan,
sínjór, laga þinna.

Mildingr, sem Markús kvað:

Mildingt fór of óþjóð eldi,
auðit varð þá flotnum dauða.
Hæstan kynduð, hlenna þrýstir
hyrjar ljóma suðr at Jómi.

Mæringr, sem Hallvarðr kvað:

Erat und jarðar höslu,
orðbrjótr Dönum forðar
moldreks, munka valdi
mæringr en þú næri.

Landreki, sem Þjóðólfr kvað:

Eyss landreki ljósu
lastvarr Kraka barri.

sem fyrr var ritat. Því heitir hann svá, at hann rekr her um land annarra konunga eða rekr her ór sínu landi.