Skáldskaparkenningar

3. Hér skal heyra, hvé skáldin hafa kennt skáldskapinn eftir þessum heitum, er áðr eru rituð, svá sem er at kalla Kvasis dreyra ok dverga skip, dverga mjöð, jötna mjöð, Suttunga mjöð, Óðins mjöð, ása mjöð, föðurgjöld jötna, lögr Óðreris ok Boðnar ok Sónar ok fyllr, lögr Hnitbjarga, fengr ok fundr ok farmr ok gjöf Óðins, svá sem hér er kveðit, er orti Einarr skálaglamm:

Hugstóran bið ek heyra,
heyr, jarl, Kvasis dreyra,
foldar vörð á fyrða
fjarðleggjar brim dreggjar.

Ok sem kvað Einarr enn skálaglamm:

Ullar gengr of alla
asksögn þess, er hvöt magnar
byrgás böðvar sorgar,
bergs geymi-lá dverga.

Svá sem kvað Ormr Steinþórsson:

At væri borit bjórs
bríkar ok mitt lík,
rekkar nemi dauðs drykk
Dvalins, í einn sal.

Ok sem Refr kvað:

Grjót-aldar ték gildi
geðreinar Þórsteini;
berg-Mæra glymr bára,
bið ek lýða kyn hlýða.

Svá sem kvað Egill:

Buðumk hilmir löð,
þar á ek hróðrs of kvöð,
bar ek Óðins mjöð
á Engla bjöð.

Ok sem kvað Glúmr Geirason:

Hlýði, hafta beiðis
hefk, mildingar, gildi;
því biðjum vér þagnar,
þegna tjón at fregnum.

Ok sem kvaá Eyvindr:

Vilja ek hljóð
at Hárs líði,
meðan Gillings
gjöldum yppik,
meðan hans ætt
í hverlegi
galgafarms
til goða teljum.

Svá sem Einarr kvað skálaglamm:

Eisar vágr fyr vísa,
verk Rögnis mér hagna,
þýtr Óðreris alda,
aldrhafs, við fles galdra.

Ok enn sem hann kvað:

Nú er þats Boðnar bára,
berg-Saxa, tér vaxa,
gervi í höll ok hlýði
hljóð fley jöfurs þjóðir.

Ok sem kvað Eilífr Guðrúnarson:

Verðið ér, alls orða
oss grær of kon mæran
á sefreinu Sónar
sáð, vingjöfum ráða.

Svá sem kvað Völu-Steinn:

Heyr Míms vinar mína,
mér er fundr gefinn Þundar,
við góma sker glymja
glaumbergs, Egill, strauma.

Svá kvað Ormr Steinþórsson:

Seggir þurfut ala ugg,
engu sný ek í Viðurs feng
háði, kunnum hróðrsmíð
haga, of mínn brag.

Svá kvað Úlfr Uggason:

Haldrgegnis ték Hildar
hugreifum Áleifi,
hann vil ek at gjöf Grímnis,
geðfjarðar lá, kveðja.

4. Skáldskapr er kallaðr sjár eða lögr dverganna, fyrir því at Kvasis blóð var lögr í Óðreri, áðr mjöðrinn væri gerr, ok þar gerðist hann í katlinum, ok er hann kallaðr fyrir því hverlögr Óðins, svá sem kvað Eyvindr ok fyrr var ritat:

Meðan hans ætt
í hverlegi
galgafarms
til goða teljum.

Enn er kallaðr skáldskaprinn far eða líð dverganna. Líð heitir öl, ok líð heitir skip. Svá er tekit til dæma, at skáldskapr er nú kallaðr fyrir því skip dverga, svá sem hér segir:

Bæði á ek til brúðar
bergjarls ok skip dverga
sollinn vind at senda
seinfyrnd götu eina.
Þórskenningar

Hvernig skal kenna Þór? Svá, at kalla hann son Óðins ok Jarðar, faðir Magna ok Móða ok Þrúðar, verr Sifjar, stjúpfaðir Ullar, stýrandi ok eigandi Mjöllnis ok megingjarða, Bilskirrnis, verjandi Ásgarðs, Miðgarðs, dólgr ok bani jötna ok trollkvinna, vegandi Hrungnis, Geirröðar, Þrívalda, dróttinn Þjálfa ok Rösku, dólgr Miðgarðsorms, fóstri Vingnis ok Hlóru.

Svá kvað Bragi skáld:

Vaðr lá Viðris arfa
vilgi slakr, er rakðisk,
á Eynæfis öndri,
Jörmungandr at sandi.

Svá kvað Ölvir hnúfa:

Æstisk allra landa
umbgjörð ok sonr Jarðar.

Svá kvað Eilífr:

Vreiðr stóð Vrösku bróðir,
vá gagn faðir Magna;
skelfra Þórs né Þjalfa
þróttar steinn við ótta.

Ok sem kvað Eysteinn Valdason:

Leit á brattrar brautar
baug hvassligum augum,
æstisk áðr at flausti
öggs búð, faðir Þrúðar.

Enn kvað Eysteinn:

Sín bjó Sifjar rúni
snarla fram með karli,
hornstraurn getum Hrímnis
hræra, veiðarfæri.

Ok enn kvað hann:

Svá brá viðr, at, sýjur,
seiðr, renndu fram breiðar,
jarðar, út af borði
Ulls mágs hnefar skullu.

Svá kvað Bragi:

Hamri fórsk í hægri
hönd, þá er allra landa,
ægir öflugbarða,
endiseiðs of kenndi.

Svá kvað Gamli:

Þá er gramr, hinn er svik samðit,
snart Bilskirrnis hjarta,
grundar fisk með grandi
gljúfrskeljungs nam rjúfa.

Svá kvað Þorbjörn dísarskáld:

Þórr hefir Yggs með árum
Ásgarð af þrek varðan.

Svá kvað Bragi:

Ok borðróins barða
brautar hringr inn 1jóti
á haussprengi Hrungnis
harðgeðr neðan starði.

Enn kvað Bragi:

Vel hafið yðrum eykjum
afr, Þrívalda, haldit
simbli sumbls of mærum,
sundrkljúfr níu höfða.

Svá kvað Eilífr:

Þröngvir gein við þungum
þangs rauðbita tangar
kveldrunninna kvinna
kunnleggs alinmunni.

Svá kvað Úlfr Uggason:

Þjokkvöxnum kvaðsk þykkja
þikling firinmikla
hafra njóts at höfgum
hætting megindrætti.

Ok enn þetta:

Fullöflugr lét fellir
fjall-Gauts hnefa skjalla,
rammt mein var þat, reyni
reyrar leggs við eyra.
Víðgymnir laust Vimrar
vaðs af fránum naðri
hlusta grunn við hrönnum.
Hlaut innan svá minnum.

Hér er hann kallaðr jötunn Vimrar vaðs. Á heitir Vimur, er Þórr óð, þá er hann sótti til Geirröðargarða.

Ok svá kvað Vetrliði skáld:

Leggi brauzt þú Leiknar,
lamðir Þrívalda,
steypðir Starkeði,
stéttu of Gjalp dauða.

Ok svá kvað Þorbjörn dísarskáld:

Ball í Keilu kolli,
Kjallandi brauzt þú alla,
áðr draptu Lút ok Leiða,
léztu dreyra Búseyru;
heftir þú Hengjankjöftu,
Hyrrokkin dó fyrri;
þó var snemr in sáma
Svívör numin lífi.