S

styrkna (að), v. to grow strong.
styrkr, m. (1) strength, bodily strength (hann drakk eigi meira en hann mátti halda styrk sínum); (2) force, of war (þóttist Í. konungr øngan styrk til hafa at berjast við Ívar); (3) strength, resources (konungr sat löngum í Þrándheimi, þar var mestr s. landsins); (4) help, assistance (man hann fá nokkurn styrk til ferðarinnar).
styrkr (acc. -an and -jan), a. strong = sterkr (hann hafði styrkja treyju).
styrkt, f. (1) strength; (2) help, assistance (til styrktar ok fylgðar).
styrktar-maðr, m. helper.
styrma (-di, -t), v. (1) to blow hard, to blow a gale (gekk um veðrit ok styrmdi at þeim); (2) s. yfir e-m, to crowd, throng about a person slain or wounded (styrmdu heimamenn yfir honum).
styrr (gen. styrjar), m. stir, tumult, brawl (s. varð í ranni).
stytta (-tta, -ttr), v. (1) to make short, shorten; (2) to gird up a frock (hann stytti upp um sik kuflinn); s. sik upp, to tuck up one's clothes; (3) refl., styttast, to get angry (þá tók Helgi at s. ok mælti).
styttingr, m. unfriendliness; skilja með styttingi, to part coldly,
stýfa (-ða, -ðr), v. to cut off, chop off (s. höfuð af e-m).
stýra (-ða, -t), v. (1) to steer, with dat. (s. skipi); s. til váða, to steer into straits; s. undan, to escape; e-m verðr nær stýrt, one has a narrow escape; (2)to govern, manage (ríki, lögum); þat mun þó mestu um s., hversu Þórdísi er um gefit, it will all depend on how Th. likes it; (3) to rule, possess (þó at vér stýrim peningum); þat mun mestri giptu s., it must bring the best luck.
stýrandi, m. guider, ruler (s. himins ok jarðar).
stýri, n. helm, rudder (sitja við s.); láta vel (illa) at s., to answer well (ill) to the rudder.
stýri-hamla, f. the loop by which the tiller is worked (sitja við -hömlu);
-látr, a. manageable;
-maðr, m. 'steersman', skipper, captain.
stýrimanna-stefna, f. a meeting of all the skippers of a fleet.
stýrir, m. captain, = stýrimaðr.
stýris-hnakki, m. the back of the -knappr;
-knappr, m. the top-piece of a rudder;
-stöng, f. rudder-post.
stæla (-ta, -tr), v. (1) to steel, put steel into; sverð stælt af eitri, a sword tempered with poison; (2) to intercalate (a poem) with parenthetic sentences (stál).
stœkka (að), v. (1) to make bigger= stæra 1; (2) refl., stœkkast, to become larger or bigger.
stœra (-ði, -t), v. (1) impers., of the wind or sea, it swells, waxes rough (stærði veðrin; sjó tók at s.); (2) refl., stœrast, to pride oneself, boast.
stœrð, f. pride; taka s., to become proud. Cf.' stórleikr' (2).
stöð (gen. stöðvar, pl. stöðvar), f. (1) landing-place, berth, harbour;(2) place, position, context, = staða; dwelling-place, abode; þú latt und stöðum hreina, thou didst lie in the reindeers' lairs.
støðr, f. pl. = steðr; see 'stoð'.
stöðu-, gen. from ' staða';
-brunnr, m. a well of still water.
stöðug-leikr, m. steadfastness, firmness;
-ligr, a. steadfast, firm.
stöðugr, a. steady, stable (varð honum eigi stöðugt hjartat, þá er Þórr kom); gøra e-t stöðugt, to resolve.
stöðul-gerði, n. a fence around a 'stöðull'.
stöðull (dat. stöðli), m. milking-pen for cows (konur vóru á stöðli).
stöðuls-hlið, n. an opening in the stöðul-gerði.
stöðu-merki, n. standard; -vatn, n. pond, lake.
stöðva (að), v. (1) to stop (hann stöðvaði her sinn); s. sik, to halt; hann stöðvar sik ekki, he does not check his course; s. blóð, to stop bleeding; (2) to soothe, calm down; s. sik, to contain oneself (Grettir gat þá eigi stöðvat sik); (3) refl., stöðvast, to stop oneself, calm down (stöðvaðist Dana-herr); to be fixed (stöðvast þá sú ráðagerð).
stökkr, m. stir, disturbance; koma

<< Previous Page             Next Page >>