Viðbót Við Heiðreks Gátur
(Sbr. Hervarar sögu ok Heiðreks, 10. kap.)

"Hverr byggir háfjöll,
hverr fellr í djúpa dali,
hverr andalauss lifir,
hverr æva þegir?
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín, Gestumblindi. Hrafn byggir jafnan á hám fjöllum, en dögg fellr jafnan í djúpa dali, fiskr lifir andalauss, en þjótandi foss þegir aldrigi."

"Hvat er þat undra,
er ek úti sá
fyr döglings durum;
hvítir fljúgendr
hellu ljósta,
en svartir í sand grafast?
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín, Gestumblindi. Smækkast nú gáturnar, enþat er hagl ok regn, því at hagli lýstr á stræti, en regns dropar sökkva í sand ok sækja í jörð."

Gestumblindi mælti:

"Svartan gölt
ek sá í sauri vaða
ok reis honum eigi burst á baki.
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín. Þat er tordýfill, ok er nú margt til týnt, er tordýflar eru ríkra manna spurningar."

Gestumblindi mælti:

"Hvat er þat undra,
er ofarliga flýgr,
armlöð gellr,
harðar eru, hilmir?
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín. Ör er þat," segir konungr.

Gestumblindi mælti:

"Hvat er þat, er lýðum lýsir,
en logi gleypir
ok keppast of þat vargar ávallt?
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín. Þat er sól. Hún lýsir lönd öll ok skínn yfir alla menn, en Skalli ok Hatti heita vargar; þat eru úlfar, er annarr þeira ferr fyrir, en annarr eptir sólu."

Gestumblindi mælti:

"Hest sá ek standa,
hýddi meri,
dúði dindil,
drap hlaun und kvið,
ór skal draga
ok gjöfta at góða stund.
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

Þá svarar konungr: "Þessa gátu skulu ráða hirðmenn mínir."Þeir gátu margs til ok eigi fagrs mjök. Þá mælti konungr, sem hann sá, at þeir gerðu ekki at: "Hest þann kallar þú línvef, en skeið meri hans, er upp ok ofan skal hrista vefinn."

Gestumblindi mælti:

"Meyjar ek sá
moldu líkar,
váru þeim at beðjum björg,
svartar ok sámar
í sólviðri,
en þess at fegri,
er færa of sér.
Heiðrekr konungr,
hygg þú at gátu."

"Góð er gáta þín. Þat eru glæður fölnaðar á arni."

Gestumblindi mælti:

"Hvat mælti Óðinn
í eyra Baldri,
áðr hann var á bál hafðr?"
Konungr svarar:
"Undr ok argskap
ok alla bleyði,
en engi vissi þín þau orð
utan þú einn,
ill vættr ok örm."

Konungr brá þá Tyrfingi ok hjó til Gestumblinda, en hann brást í valslíki ok fló út gegnum hallarglugg einn. En sverðit kom á vélit valsins, ok er hann því vélstuttr jafnan síðan, svá sem heiðnir menn trúa. Ok var nú Óðinn honum reiðr orðinn, síðan hann hjó til hans, ok á þeiri nótt var konungr drepinn.