ÞRYMSKVIÐA

1.
Vreiðr var þá Vingþórr
er hann vaknaði
ok síns hamars
of saknati,
skegg nam at hrista,
skör nam at dýja,
réð Jarðar burr
um at þreifask.

2.
Ok hann þat orða
alls fyrst of kvað:
"Heyrðu nú, Loki,
hvat ek nú mæli
er eigi veit
Jarðar hvergi
né upphimins:
áss er stolinn hamri".

3.
Gengu þeir fagra
Freyju túna
ok hann þat orða
alls fyrst of kvað:
"Muntu mér, Freyja,
fjaðrhams léa,
ef ek minn hamar
mættak hitta?".

Freyja kvað:

4.
"Þó munda ek gefa þér
þótt ór gulli væri
ok þó selja,
at væri ór silfri."

5.
Fló þá Loki,
- fjatrhamr dunði, -
unz fyr útan kom
ása garða
ok fyr innan kom
jötna heima.

6.
Þrymr sat á haugi,
þursa dróttinn,
greyjum sínum
gullbönd sneri
ok mörum sínum
mön jafnaði.

Þrymr kvað:

7.
"Hvat er með ásum?
Hvat er með álfum?
Hví ertu einn kominn
í Jötunheima?"

Loki kvað:

8.
"Illt er með ásum,
illt er með álfum;
hefr þú Hlórriða
hamar of folginn?"

Þrymr kvað:

9.
"Ek hef Hlórriða.
hamar of fólginn
átta röstum
fyr jörð neðan,
hann engi maðr
aftr of heimtir
nema færi mér
Freyju at kvæn."

10.
Fló þá Loki,
- fjatrhamr dundi, -
unz fyr útan kom
jötna heima
ok fyr innan kom
ása garða.
Mætti hann Þór
miðra garða
ok þat hann orða

alls fyrst of kvað:

11.
"Hefir þú erindi
sem erfiði?
Segðu á lofti
löng tíðendi,
oft sitjanda
sögur of fallask
ok liggjandi
lygi of bellir."

Loki kvað:

12.
"Hef ek erfiði
ok erendi.
Þrymr hefir þinn hamar,
þursa dróttinn,
hann engi maðr
aftr of heimtir
nema hánum færi
Freyju at kván.

13.
Ganga þeir fagra
Freyju at hitta
ok hann þat orða
alls fyrst of kvað:
"Bittu þik, Freyja,
brúðar líni;
vit skulum aka tvau
í Jötunheima."

14.
Reið varð þá Freyja
ok fnasaði,
allr ása salr
undir bifðisk,
stökk þat it mikla
men Brísinga:
"Mik veiztu verða
vergjarnasta
ef ek ek með þér
í Jötunheima."

15.
Senn váru æsir
allir á þingi
ok ásynjur
allar á máli
ok um þat réðu
ríkir tívar
hvé þeir Hlórriða
hamar of sætti.

16.
Þá kvað þat Heimdallr,
hvítastr ása,
vissi hann vel fram
sem vanir aðrir:
"Bindum vér Þór þá
brúðar líni,
hafi hann it mikla
men Brísinga.

17.
Látum und honum
hrynja lukla
ok kvenváðir
um kné falla
en á brjósti
breiða steina
ok hagliga
um höfuð typpum."

18.
Þá kvað þat Þór,
þrúðugr áss:
"Mik munu æsir
argan kalla
ef ek bindask læt
brúðar líni."

19.
Þá kvað þat Loki
Laufeyjar sonr:
"Þegi þú, Þórr,
þeirra orða.
Þegar munu jötnar
Ásgarð búa
nema þú þinn hamar
þér of heimtir."

20.
Bundu þeir Þór þá
brúðar líni
ok inu mikla
meni Brísinga,
létu und hánum
hrynja lukla
ok kvenváðir
um kné falla
en á brjósti
breiða steina
ok hagliga
um höfuð typpðu.

21.
Þá kvað Loki
Laufeyjar sonr:
"Mun ek ok með þér
ambótt vera,
vit skulum aka tvær
í Jötunheima."

22.
Senn váru hafrar
heim of reknir,
skyndir at sköklum,
skyldu vel renna.
Björg brotnuðu,
brann jörð loga,
ók Óðins sonr
í Jötunheima.

23.
Þá kvað þat Þrymr,
þursa dróttinn:
"Standið upp, jötnar,
ok stráið bekki,
nú færa mér
Freyju at kván
Njarðar dóttur
ór Nóatúnum.

24.
Ganga hér at garði
gullhyrnðar kýr,
öxn alsvartir
jötni at gamni;
fjöld á ek meiðma,
fjölð á ek menja,
einnar mér Freyju
ávant þykir."

25.
Var þar at kveldi
um komit snemma
ok fyr jötna
öl fram borit;
einn át oxa,
átta laxa,
krásir allar
þær er konur skyldu,
drakk Sifjar verr
sáld þrjú mjaðar.

26.
Þá kvat þat Þrymr,
þursa dróttinn:
"Hvar sáttu brúðir
bíta hvassara?
Sák-a ek brúðir
bíta breiðara
né inn meira mjöð
mey of drekka."

27.
Sat in alsnotra
ambótt fyrir
er orð of fann
við jötuns máli:
"Át vætr Freyja
átta nóttum,
svá var hon óðfús
í Jötunheima."

28.
Laut und línu,
lysti at kyssa,
en hann útan stökk
endlangan sal:
"Hví eru öndótt
augu Freyju?
Þykki mér ór augum
eldr um brenna."

29.
Sat in alsnotra
ambótt fyrir
er orð of fann
við jötuns máli:
"Svaf vætr Freyja
átta nóttum,
svá var hon óðfús
í Jötunheima."

30.
Inn kom in arma
jötna systir,
hin er brúðféar
biðja þorði:
"Láttu þér af höndum
hringa rauða,
ef þú öðlask vill
ástir mínar,
ástir mínar,
alla hylli.

31.
Þá kvað þat Þrymr,
þursa dróttinn:
"Berið inn hamar
brúði at vígja,
lekkið Mjöllni
í meyjar kné,
vígið okkr saman.
Várar hendi."

32.
Hló Hlórriða
hugr í brjósti
er harðhugaðr
hamar of þekkði;
Þrym drap hann fyrstan,
þursa dróttin,
ok ætt jötuns
alla lamði.

33.
Drap hann ina öldnu
jötna systr,
hin er brúðféar
of beðið hafði,
hon skell of hlaut
fyr skillinga,
en högg hamars
fyr hringa fjölð.
Svá kom Óðins sonr
endr at hamri.