FORSPJALLSLJÓÐ
(Hrafnagaldr Óðins)

1.
Alföðr orkar,
álfar skilja,
Vanir vitu,
vísa nornir,
elr íviðja,
aldir bera,
þreyja þursar,
þrá valkyrjur.

2.
Ætlun Æsir
illa gátu,
verpir villtu
vættar rúnum;
Óðhrærir skyldi
Urðar geyma
máttkat verja
mestum þorra.

3.
Hverfr því Hugr,
hinna leitar,
grunar guma
grand, ef dvelur;
þótti er Þráins
þunga draumr;
Dáins dulu
draumr þótti.

4.
Dugir með dvergum
dvína, heimar
niðr at Ginnungs
niði sökkva;
oft Alsviðr
ofan fellir
oft of föllnum
aftr safnar.

5.
Stendr æva
strind né röðull,
lofti með lævi
linnir ei straumi;
mærum dylst
í Mímis brunni
vissa vera;
vitið enn eða hvað?

6.
Dvelr í dölum
dís forvitin
Yggdrasils frá
aski hnigin;
álfa ættar
Iðunni hétu
Ívalds eldri
yngsta barna.

7.
Eirði illa
ofankomu
hárbaðms undir
haldin meiði;
kunni sízt
at kundar Nörva
vön at værri
vistum heima.

8.
Sjá sigtívar
syrgja Naumu,
Viggjar at véum
vargsbelg seldu;
lét í færast
lyndi breytti,
lék at lævísi,
litum skipti.

9.
Valdi Viðrir
vörð Bifrastar
Gjallar sunnu
gátt at frétta,
heims hvívetna
hvert er vissi.
Bragi ok Loftr
báru kviðu.

10.
Galdr gólu,
göndum riðu
Rögnir og Reginn
at ranni heimis;
hlustar Óðinn
Hliðskjálfu í,
lét braut vera
langa vegu.

11.
Frá enn vitri
veiga selju
banda burða
ok brauta sinna;
hlýrnis, heljar,
heims ef vissi,
ártíð, æfi,
aldurtila.

12.
Né mun mælti
né mál knátti
givom greiða
né glaum hjaldi;
tár af tíndust
törgum hjarnar,
eljun faldin
endr rjóða.

13.
Eins kemur austan
úr Elivágum
þorn af atri
þurs hrímkalda,
hveim drepur dróttir
Dáinn allar
mæran of Miðgarð
með nátt hvor.

14.
Dofna þá dáðir,
detta hendr,
svífr of svimi
sverð Áss hvíta;
rennir örvit
rýgjar glýgju
sefa sveiflum
sókn gjörvallri.

15.
Jamt þótti Jórunn
jólnum komin,
sollin sútum,
svars er ei gátu;
sóttu því meir
at syn var fyrir,
mun þó miður
mælgi dygði.

16.
Fór frumkvöðull
fregnar brauta
hirðr at Herjans
horni Gjallar;
Nálar nepa
nam til fylgis,
greppr Grímnis
grund varðveitti.

17.
Vingólf tóku
Viðars þegnar,
Fornjóts sefum
fluttir báðir;
iðar ganga,
æsi kveðja,
Yggjar þegar
við ölteiti.

18.
Heilan Hangatý
heppnastan ása,
virt öndvegis
valda báðu;
sæla at sumbli
sitja día,
æ með Yggjungi
yndi halda.

19.
Bekkjarsett
at Bölverks ráði
sjöt Sæhrímni
saddist rakna;
skögul að skutlum
skaptker Hnikars
mat af miði
Mímis hornum.

20.
Margs of frágu
máltíð yfir
Heimdall há goð,
hörgar Loka,
spár eða spakmál
sprund ef kenndi,
undorn of fram
unz nam húma.

21.
Illa létu
orðið hafa
erindisleysu
of lítilfræga;
vant að væla
verða myndi,
svá af svanna
svars of gæti.

22.
Ansar Ómi,
allir hlýddu:
"Nótt skal nema
nýræða til,
hugsi til myrgins
hverr sem orkar
ráð til leggja
rausnar Ásum!"

23.
Rann með röstum
Rindar móðr
föður larðr
Fenris valla;
gengu frá gildi
goðin, kvöddu
Hropt ok Frigg
sem Hrímfaxa fór.

24.
Dýrum settan
Dellings mögr
jó fram keyrði
jarknasteinum;
mars of manheim
mön af glóar,
dró leik Dvalins
drösull í reið.

25.
Jörmungrundar
í jódyr nyrðra
und rót yztu
aðalþollar,
gengu til rekkju
gýgjur ok þursar,
náir, dvergar,
ok dökkálfar.

26.
Risu raknar,
rann álfröðull,
norðr at Niflheim
Njóla sótti;
upp nam árgjöll
Úlfrúnar niðr,
hornþytvaldr
Himinbjarga.