M

acc. and absol. (Flosi mælti ekki orð á meðan); m. mörgum orðum, to use many words; m. e-n orðum, to address one; m. máli, to speak a (foreign) language; m. æðru, to express fear, despondency; m. lög, to speak law, have law on one's side in pleading; m. málum, to plead a cause; m. mælt mál, to speak what others say; (2) to stipulate, appoint, settle (var svá mælt, at S. jarl skyldi koma til Dyflinnar); m. mót með sér, to fix an interview; m. sér e-t, to claim for oneself (ef þú vilt þér m. man); (3) with preps., m. aptr, to retract (one's words); m. á máli, to speak a language (m. á Irsku); m. eptir e-n, to take up the prosecution in the case of a slain man (þú átt eptir hraustan mann at m.); m. eptir e-m, to take one's part; m. fyrir, to order, prescribe (sagði Jófríðr honum, ar barnit er út borit, sem hann hafði fyrir mælt); m. fyrir e-u, to claim; allt þat silfr, er hann mælti fyrir, which he had bargained for; m. fyrir griðum, to declare a truce (by using the proper formula); m. vel fyrir e-m, to express a wish for a person's good fortune (G. gaf sveininum gullsylgju ok mælti vel fyrir honum); m. fyrir skipi, to say the prayer when a ship puts to sea; m. fyrir minni, to propose a toast; m. í móti e-u, to gainsay, oppose, object to (allir heiðnir menn mæltu í móti); m. til e-s, to speak to one; hón mælti til hans djarfliga, she spoke up to him boldly; to speak of one (Gunnar hafði aldri illa mælt til Njálssona); m. til e-s, to express a wish for a thing (þþþeir mæltu til vináttu með sér at skilnaði); m. til friðar, to sue for peace; m. e-t til e-s, to claim, call for as payment (þeir fóru lengi undan ok mæltu til fé mikit at lyktum); m. um e-t, to say about a thing (G. spurði, hvat hann mælti um hrossin); to utter, say solemnly (þat læt ek verða um mælt, at); m. e-n undan e-u, to beg one off from (m. e-n undan dauða); m. við e-n, to speak to (G. mælti við Ögmund: fylg þú þeim til húsa minna); m. við e-u, to gainsay, refuse; (4) refl., mælast fyrir, to speak (hví þú, Gangráðr, mælist af gólfi fyrir?); to pray, say one's prayers (leggst hann niðr ok mælist nú fyrir, sem honum þótti vænligast); mælist e-t vel (illa) fyrir, it is well (ill) spoken of (víg Gunnars spurðist ok mæltist illa fyrir um allar sveitir); m. um, to speak of; m. undan, to excuse oneself, decline (hann mæltist undan); m. við, to speak to one another (ekki mæltust þeir fleira þann dag við); m. einn (saman) við, to talk to oneself; to have the word alone; impers., e-m mælist vel, one speaks well, makes a good speech (sögðu menn, at honum mæltist vel); m. sér konu, to court (woo) a lady (ef þú vilt þér m. man).
mæla (-da, -dr), v. to measure.
mælandi (pl. –endr), m. pleader.
mælgi, f. prattle, much talking.
mæli-hlass, n. measured cartload;
-ker, -kerald, n. vessel used as a measure.
mæling (pl. –ar), f. (1) measuring, measurement; (2) dimension.
mælir (gen. –is, pl. –ar), m. measure.
mælska, f. (1) eloquence; (2) idiom.
mælsku-maðr, m. orator.
mæltr, pp. spoken; esp. in compds., lág-, marg-, stutt-mæltr.
mær, a. = mjór (poet.).
mær (gen. meyjar, dat. mey or meyju, acc. mey, pl. meyjar), f. (1) maid, girl, virgin (úfr?m sem ungar meyjar; (2) poet. daughter, answering to 'm?gr' (þegi þú Frigg, þú ert Fjörgyns mær).
mæra (-ða, -ðr), v. to praise, laud; m. e-n e-u, to decorate with.
mæringr (-s, -ar), m. a noble man.
mærr, a. famous, glorious, illustrious (m. j?furr; mærir tívar).
mæta-gripr, m. costly thing;
-maðr, m. worthy man.
mæti, n. pl. (1) good things (m?rg veit ek m. mér gengin frá); (2) hafa m. á e-u, to have a fancy for, value highly (lát oss sjá naut þau, er þú hefir svá mikil m. á); leggja m. á e-n, to take a fancy for.
mæti-ligr, a. costly, valuable.
mætis-maðr, m. = mætamaðr.
mætr, a. costly, excellent, worthy.
mætur, f. pl., = mæti (2).
mœða (-dda, -ddr), v. to make

<< Previous Page             Next Page >>