Skipskenningar

50. Hvernig skal kenna skip? Svá, at kalla hest eða dýr eða skíð sækonunga eða sævar eða skipreiða eða veðrs. Báru fákr, sem Hornklofi kvað:

Hrjóðr lét hæstrar tíðar
harðáðr skipa börðum
báru fáks ins bleika
barnungr á lög þrungit.

Geitis marr, svá kvað Erringar-Steinn:

En þótt ófrið sunnan
öll þjóð segi skaldi,
höðum Geitis mar grjóti,
glaðir nennum vér, þenna.

Sveiða hreinar:

Súðlöngum komt sveiða,
sunds lásu dyr frá grundu,
sigrakkr, Sölsa bekkjar,
Sveins mögr, á tröð hreinum.

Svá kvað Hallvarðr. Hér er ok kölluð sunds dýr ok særinn Sölsa bekkr. Svá kvað Þórðr Sjáreksson:

Sveggja lét fyr Siggju
sólborðs goti norðan.
Gustr skaut Gylfa rastar
glaumi suðr fyr Aumar
En slóðgoti síðan
sæðings fyr skut bæði,
hestr óð lauks fyr Lista,
lagði Körmt ok Agðir.

Hér er skip kallat sólborðs hestr ok sær Gylfa land, sæðings slóð særinn ok hestr skipit ok enn lauks hestr. Laukr heitir siglutré. Ok enn sem Markús kvað:

Fjarðlinna óð fannir
fast vetrliði rastar.
Hljóp of húna gnípur
hvals rann íugtanni.
Björn gekk fram á fornar
flóðs hafskíða slóðir.
Skúrörðigr braut skorðu
skers glymfjötur bersi.

Hér er skip kallat björn rasta. Björn heitir vetrliði ok íugtanni ok bersi, ok björn skorðu er hér kallat. Skip er ok kallat hreinn, svá kvað Hallvarðr, sem er ritat, ok hjörtr, sem kvað Haraldr konungr Sigurðarson:

Sneið fyr Sikiley víða
súð, várum þá prúðir.
Brýnt skreið vel til vánar
vengis hjörtr und drengjum.

Ok elgr, sem Einarr kvað:

Baugs, getr með þér þeygi,
þýðr, drengr vera lengi,
elg búum flóðs, nema fylgi,
friðstökkvir, því nökkut.

Otr, sem Máni kvað:

Hvat munt hafs í otri,
hengiligr, með drengjum,
karl, því at kraftr þinn förlask,
kinngrár, mega vinna?

Vargr, sem kvað Refr:

En hoddvönuðr hlýddi,
hlunnvitnis em ek runni
hollr til hermðar-spjalla
heinvandils, Þórsteini.

Ok oxi.  Skip er kallað skíð eða vagn eða reið.  Svá kvað Eyjólfr dáðaskáld:

Meita fór at móti
mjök síð of dag skíði
ungr með jöfnu gengi
útvers frömum hersi.

Svá kvað Styrkárr Oddason:

Ok eft ítrum stökkvi
ók Högna lið vögnum
hlunns á Heita fannir
hyrjar flóðs af móði.

Ok sem Þorbjörn kvað:

Hafreiðar var hlæðir
hlunns í skírnar brunni,
Hvíta-Krists sá er hæsta
hoddsviptir fekk giftu.

Kristskenningar

51. Hvernig skal Krist kenna? Svá, at kalla hann skapara himins ok jarðar, engla ok sólar, stýranda heims ok himinríkis ok engla, konung himna ok sólar ok engla ok Jórsala ok Jórdánar ok Gríklands, ráðandi postula ok heilagra manna. Forn skáld hafa kennt hann við Urðarbrunn ok Róm, sem kvað Eilífr Guðrúnarson:

Setbergs, kveða sitja
sunnr at Urðarbrunni,
svá hefir rammr konungr remmðan
Róms banda sig löndum.

Svá kvað Skafti Þóroddsson:

Máttr er munka dróttins
mestr, aflar goð flestu.
Kristr skóp ríkr ok reisti
Rúms höll veröld alla.

Himna konungr, sem Markús kvað:

Gramr skóp grund ok himna
glyggranns sem her dyggvan,
einn stillir má öllu
aldar Kristr of valda.

Svá kvað Eilifr kúlnasveinn:

Hróts lýtr helgum krúzi
heims ferð ok lið beima.
Sönn er en öll dýrð önnur
einn sólkonungr hreinni.

Máríu sonr, enn sem Eilífr kvað:

Hirð lýtr himna, dýrðar,
hvein Máríu sveini,
mátt vinnr mildingr dróttar,
maðr er hann ok goð, sannan.

Engla konungr, enn sem Eilífr kvað:

Máttr er en menn of hyggi
mætr goðs vinar betri.
Þó er engla gramr öllu
örr helgari ok dýrri.

Jórdánar konungr, sem kvað Sighvatr:

Endr réð engla senda
Jórdánar gramr fjóra,
fors þó hans á hersi
heilagt skoft, ór lofti.

Grikkja konungr, sem Arnórr kvað:

Bænir hefi ek fyr beini
bragna falls við snjallan
Grikkja vörð ok Garða.
Gjöf launak svá jöfri.

Svá kvað Eilífr kúlnasveinn:

Himins dýrð lofar hölða,
hann er alls konungr, stilli.

Hér kallaði hann fyrst Krist konung manna ok annat sinn alls konung. Enn kvað Einarr Skúlason:

Lét, sá er landfolks gætir,
líknbjartr himinríki
ungeypnandi opna
alls heims fyr gram snjöllum.