FRÁ DAUÐA SINFJÖTLA

Sigmundr Völsungs son var konungr á Fraklandi. Sinfiötli var elztr hans sona, anarr Helgi, þriði Hámundr. Borghildr kona Sigmundar átti bróður er hét .... En Sinfiötli stiúpsonr hennar ok .... báðo einnar kono báðir, ok fyrir þá skök drap Sinfiötli hann. En er hann kom heim, þá bað Borghildr hann fara á brot, en Sigmundr bauð henne fébætr, ok þat varð hón at þiggia. En at erfino bar Borghildr öl. Hón tók eitr, mikit horn fullt, ok bar Sinfiötla. En er hann sá í hornit, skilði hann a eitr var í, ok mælti til Sigmundar: "Göróttr er drykkrinn, ái!" Sigmundr tók hornit ok drakk af. Svá er sagt at Sigmundr var harðgörr, at hvárki mátti hánom eitr granda útan né innan; en allir synir hans stóðust eitr á hörund útan. Borghildr bar annat hron Sinfiötla ok bað drekka, ok fór alt sem fyrr. Ok enn it þriðia sinn bar hón hánom hornit, ok þó ámælisorð með, ef hann drykki eigi af. Hann mælti enn sem fyrr við Sigmund. Hann sagði: "Láttu grön sía þá, sonr!" Sinfiötli drakk ok varð þegar dauðr. Sigmundr bar hann langar leiðir í fangi sér ok kom at firði einom mióvom ok löngom, ok var þar skip eitt lítit ok maðr einn á. Hann bauð Sigmundi far of fiörðinn. En er Sigmundr bar líkit út á skipit, þá var bátrinn hlaðinn. Karlinn mælti at Sigmundr skyldi fara fyrir innan fiörðinn. Karl hratt út skipino ok hvarf þegar.

Sigmundr konungr dvalðiz lengi í Danmörk í ríki Borghilda síðan hann fekk hennar. Fór Sigmundr þá suðr í Frakkland til þess ríkis er hann átti þa. Þá fekk hann Hiördísar, dóttur Eylima konungs. Þeira sonr var Sigurðr. Sigmundr konungr fell í orrosto fyr Hundings sonom, en Hiördís giptiz þá Álfi, syni Hjálpreks konungs. Óx Sigurðr þar upp í barnæsko.

Sigmundr ok allir synir hans vóro langt um fram alla menn aðra um afl ok vöxt ok hug ok alla atgervi. Sigurðs var þó allra framarstr, ok hann kalla allir menn í fornfræðom um alla menn fram ok göfgastan herkonunga.