HYNDLULJÓÐ

Freyja kvað:

1.
"Vaki mær meyja,
vaki mín vina,
Hyndla systir,
er í helli býr;
nú er rökkr rökkra,
ríða vit skulum
til Valhallar
ok til vés heilags.

2.
Biðjum Herjaföðr
í hugum sitja,
hann geldr ok gefr
gull verðungu,
gaf hann Hermóði
hjalm ok brynju,
en Sigmundi
sverð at þiggja.

3.
Gefr hann sigr sumum,
en sumum aura,
mælsku mörgum
ok mannvit firum,
byri gefr hann brögnum,
en brag skáldum,
gefr hann mannsemi
mörgum rekki.

4.
Þórr mun ek blóta,
þess mun ek biðja,
at hann æ við þik
einart láti;
þó er hánum ótítt
við jötuns brúðir.

5.
Nú taktu ulf þinn
einn af stalli,
lát hann renna
með runa mínum."

Hyndla kvað:

6.
"Seinn er göltr þinn
goðveg troða,
vilk-at ek mar minn
mætan hlœða.

7.
Flá ertu, Freyja,
er þú freistar mín,
vísar þú augum
á oss þannig,
er þú hefir ver þinn
í valsinni
Óttar unga
Innsteins burr."

Freyja kvað:

8.
"Dulin ertu, Hyndla,
draums ætlak þér,
er þú kveðr ver minnn
í valsinni,
þar er göltr glóar
Gullinbursti,
Hildisvíni,
er mér hagir gerðu,
dvergar tveir
Dáinn ok Nabbi.

9.
Senn vit ór söðlum
sitja vit skulum
ok of jöfra
ættir dœma,
gumna þeira,
er frá goðum kvámu.

10.
Þeir hafa veðjat
Vala málmi
Óttarr ungi
ok Angantýr;
skylt er at veita,
svá at skati inn ungi
föðurleifð hafi
eftir frændr sína.

11.
Hörg hann mér gerði
hlaðinn steinum;
nú er grjót þat
at gleri orðit; -
rauð hann í nýju
nauta blóði;
æ trúði Óttarr
á ásynjur.

12.
Nú láttu forna
niðja talða
ok upp bornar
ættir manna;
hvat ek Skjöldunga,
hvat ek Skilfinga,
hvat er Öðlinga,
hvat er Ylfinga,
hvat er höldborit,
hvat er hersborit
mest manna val
und Miðgarði?"

Hyndla kvað:

13.
"Þú ert, Óttarr,
borinn Innsteini,
en Innsteinn var
Alfi inum gamla,
Alfr var Ulfi,
Ulfr Sæfara,
en Sæfari
Svan inum rauða.

14.
Móður átti faðir þinn
menjum göfga,
hygg ek at hon héti
Hlédís gyðja,
Fróði var faðir þeirar,
en Fríund móðir;
öll þótti ætt sú
með yfirmönnum.

15.
Auði var áðr
öflgastr manna,
Halfdan fyrri
hæstr Skjöldunga;
fræg váru folkvíg,
þau er framir gerðu,
hvarfla þóttu hans verk
með himins skautum.

16.
Eflðisk hann við Eymund
œðztan manna,
en hann vá Sigtrygg
með svölum eggjum,
eiga gekk Almveig,
œðzta kvinna,
ólu þau ok áttu
átján sonu.

17.
Þaðan eru Skjöldungar,
þaðan eru Skilfingar,
þaðan eru Öðlingar,
þaðan eru Ynglingar,
þaðan eru höldborit,
þaðan eru hersborit,
mest manna val
und Miðgarði;
alt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

18.
Var Hildigunnr
hennar móðir,
Sváfu barn
ok sækonungs;
alt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
Varðar, at viti svá,
viltu enn lengra?

19.
Dagr átti Þóru
drengja móður,
ólusk í ætt þar
œðztir kappar,
Fraðmarr ok Gyrðr
ok Frekar báðir,
Ámr ok Jösurmarr,
Alfr inn gamli.
Varðar, at viti svá,
viltu enn lengra?

20.
Ketill hét vinr þeira,
Klypps arfþegi,
var hann móðurfaðir
móður þinnar;
þar var Fróði
fyrr en Kári,
en eldri var
Alfr of getinn.

21.
Nanna var næst þar
Nökkva dóttir,
var mögr hennar
mágr þíns föður;
fyrnð er sú mægð,
fram tel ek lengra;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

22.
Ísolfr ok Ásolfr
Ölmóðs synir
ok Skúrhildar
Skekkils dóttur;
skaltu til telja
skatna margra;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

23.
Gunnarr balkr, Grímr arðskafi,
járnskjöldr Þórir,
Ulfr grínandi.

24.
[Hervarðr, Hjörvarðr,
Hrani, Angantýr],
Búi ok Brámi,
Barri ok Reifnir,
Tindr ok Tyrfingr,
ok tveir Haddingjar;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

25.
Austr í Bolm
váru bornir
Arngríms synir
ok Eyfuru,
brökun var berserkja,
böl margs konar,
um lönd ok um lög
sem logi fœri,
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

26.
Kunnak báða
Brodd ok Hörvi;
váru þeir í hirð
Hrólfs ins gamla.
Allir bornir
frá Jörmunreki,
Sigurðar mági,
hlýð þú sögu minni, -
folkum grimms,
þess er Fáfni vá.

27.
Sá var vísir
frá Völsungi,
ok Hjördís
frá Hrauðungi,
en Fylimi
frá Öðlingum;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

28.
Gunnarr ok Högni,
Gjúka arfar,
ok it sama Guðrún,
systir þeira;
eigi var Gutþormr
Gjúka ættar,
þó var hann bróðir
beggja þeira,
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.

29.
Haraldr hilditönn
borinn Hrœreki
slöngvanbauga,
sonr var hann Auðar,
Auðr djúpúðga
Ívars dóttir,
en Ráðbarðr var
Randvers faðir;
þeir váru gumnar
goðum signaðir;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski."

[Völuspá in skamma begins]

30.
Váru ellifu
æsir talðir,
Baldr er hné,
við banaþúfu;
þess lézk Váli
verðr at hefna,
síns of bróður
sló hann handbana.

31.
Var Baldrs faðir
Burs arfþegi,
Freyr átti Gerði,
hon var Gymis dóttir,
jötna ættar,
ok Aurboðu;
þó var Þjazi,
þeira frændi,
skrautgjarn jötunn,
hans var Skaði dóttir.

32.
Margt segjum þér
ok munum fleira;
vörumk, at viti svá.
Viltu enn lengra?

33.
Haki var Hveðnu
hóti beztr sona,
en Hveðnu var
Hjörvarðr faðir;
Heiðr ok Hrossþjófr
Hrímnis kindar.

34.
Eru völur allar
frá Viðolfi,
vitkar allir
frá Vilmeiði,
seiðberendr
frá Svarthöfða,
jötnar allir
frá Ymi komnir.

35.
Margt segjum þér
ok munum fleira;
vörumk, at viti svá.
Viltu enn lengra?

36.
Varð einn borin
í árdaga
rammaukinn mjök
rögna kindar;
níu báru þann
naddgöfgan mann
jötna meyjar
við jarðar þröm.

37.
Hann Gjalp of bar,
hann Greip of bar,
bar hann Eistla
ok Eyrgjafa,
hann bar Ulfrún
ok Angeyja,
Imdr ok Atla
ok Járnsaxa.

38.
Sá var aukinn
jarðar megni,
svalköldum sæ
ok sónardreyra.

39.
Margt segjum þér
ok munum fleira;
vörumk, at viti svá.
Viltu enn lengra?

40.
Ól ulf Loki
við Angrboðu,
en Sleipni gat
við Svaðilfara;
eitt þótti skass
allra feiknast,
þat var bróður frá
Býleists komit.

41.
Loki át hjarta
lindi brenndu,
fann hann halfsviðinn
hugstein konu;
varð Loftr kviðugr
af konu illri;
þaðan er á foldu
flagð hvert komit.

42.
Haf gengr hríðum
við himin sjalfan,
líðr lönd yfir,
en loft bilar;
þaðan koma snjóvar
ok snarir vindar;
þá er í ráði,
at rögn of þrjóti.

43.
Varð einn borinn
öllum meiri,
sá var aukinn
jarðar megni;
þann kveða stilli
stórúðgastan
sif sifjaðan
sjötum görvöllum.

44.
Þá kemr annarr
enn máttkari,
þó þori ek eigi
þann at nefna;
fáir séa nú
fram of lengra
en Óðinn mun
ulfi mæta.

[Völuspá in skamma ends]

Freyja kvað:

45.
"Bar þú minnisöl
mínum gesti,
svá hann öll muni
orð at tína
þessar rœðu
á þriðja morgni,
þá er þeir Angantýr
ættir rekja."

Hyndla kvað:

46.
"Snúðu braut heðan,
sofa lystir mik,
fær þú fátt af mér
fríðra kosta;
hleypr þú, Óðs vina
úti á náttum,
sem með höfrum
Heiðrún fari.

47.
Rannt at Óði
ey þreyjandi,
skutusk þér fleiri
und fyrirskyrtu;
hleypr þú, Óðs vina
úti á náttum,
sem með höfrum
Heiðrún fari."

Freyja kvað:

48.
"Ek slæ eldi
of íviðju,
svá at þú eigi kemsk
á braut heðan."

Hyndla kvað:

49.
Hyr sé ek brenna,
en hauðr loga,
verða flestir
fjörlausn þola;
ber þú Óttari
bjór at hendi,
eitri blandinn mjök,
illu heilli."

Freyja kvað:

50.
"Orðheill þín
skal engu ráða,
þóttú, brúðr jötuns
bölvi heitir;
hann skal drekka
dýrar veigar;
bið ek Óttari
öll goð duga."