Æ

æ, interj. ah ! o! oh! (denoting pain)
æ, adv. (1) aye, ever, always (við vín eitt Óðinn æ lifir); æ ok æ, for ever and ever; æ jafnan, forever and aye; (2) with compar.; gljúfrin vóru æ því breiðari er ofarr dró, the ravine became ever the broader the higher one went up; æ sem fyrst, the soonest possible; (3) never (æ menn hann sjálfan um sjá).
æða-blóð , n. blood running in the veins; taka e-m -blóð, to bleed one.
æða-fugl, m. eiderbird, = æðr.
æðr (gen. æðar, dat. and acc. æði; pl. æðar), f. eiderduck.
æðr (gen. æðar, dat. and acc. æði; pl. æðar), f. vein (blóð hans var allt ór æðum runnit).
æðra, f. fear, despondency, despair; mæla æðru, to utter words of despair.
æðrast (að), v. refl. to falter from fear, lose heart (eigi skyldim vér æ. at leggja til bardaga).
æðru-orð, n. word of fear (engi maðr skyldi þar -orð mæla).
æfar, adv. very, exceedingly,= afar.
æfi, f. age, etc., see 'ævi'.
æfintýr, n., see 'ævintýr'.
ægir (gen. aegis), m. (1) the sea, ocean, main; sól gengr i ægi, the sun sets in the sea; (2) the giant Ægir, the husband of Ran; Ægis dœtr, the daughters of -Æ., the waves, billows.
ægi-sandr, m. sea-sand.
æja (æ, áða, áð), v. to rest and bait (æ. hesturn sinum); absol., þeir áðu í Kerlingardal, they baited their horses in Carline-dale.
æligr, a. vile, wretched.
æ-lifr, a. eternal, = eilífr.
ær (gen. ær, dat. and acc. á; pl. ær, gen. á, dat. ám), f. ewe (kýr ok ær).
æra, f. honour (engrar æru verðr).
æra (-ða, -t), v. to row, pull (from 'ár', oar); æ. undan e-m, to row away from, retreat before, one.
æra (-ða, -t), v. to give a good crop (from 'ár', year); impers., œrir akr (acc.), the field becomes fertile.
ær-ligr, a. honest (for. and late).
-ærr, a. -oared, in compds.
ært, a. n., in the phrase, vel æ., illa æ., a good, bad year or season.
æaru-fullr, a. worthy;
-lauss, a. dishonest;
-ligr, a. honourable.
æs (pl. -ar), f. thread-hole in a shoe.
æsta (æsta, æstr), v. to ask, demand, request (æ. e-n e-s); æ. sór griða, to ask for a truce.
æta, f. eater, in 'mann-æta'.
-æti, n. edible thing, in 'úæti'.
æ-tið, adv. at every time, ever.
ætla (að), v. (1) to think, mean, suppose (munu þeir æ., at vér hafim riðit austr); hann ætlaði henni líf en sér dauða, he expected life for her, but death for himself; (2) to intend, purþose (ek ætla ok styrkja Gunnar at nökkuru); þeir ætluðu ekki lengra í kveld, they did not intend to go any farther to-night; þat verðr hverr at vinna, er ætlat er, every one must do the work that is set before him; æ. e-m e-t, to set apart for one, allot to one (hann ætlaði þrælum sínum dagsverk); to intend a thing for one (hann keypti þar pell ágætt, er hann ætlaði Ólafi konungi); to expect from one, suspect one of (þér mundi þat engi maðr æ.); æ. sér hóf, to keep within bounds; æ. sér (with infin.), to intend, purpose (ef hann ætlar sér at keppa við oss); suðr ætla ek mér at ganga, I intend to go south (to Rome); æ. fyrir (with infin.), to intend (eru þat hin mestu firn, at þér ætlið fyrir at leggja á allt fólk ánauðarok); æ. e-t fyrir, to foredoom, foreordain (þat mun verða um forlög okkur sem áðr er ætlat fyrir); æ. fyrir sér, to think beforehand, expect (mart verðr annan veg en maðrinn ætlar fyrir sér); æ. til e-s staðar, to intend to go to a place (þeir sigldu nú ok ætla, til Miklagarðs); æ. til e-s, to reckon upon, expect (eigi þarftu til þess at æ., at ek ganga við frændsemi við yðr); hann tók sér bústað ok ætlaði þar landeign til, he destined a piece of land for that purpose; (3) refl., ætlast, to intend,

<< Previous Page             Next Page >>