K

kaðall (gen. -s, dat. kaðli; pl. kaðlar), m. cable, rope.
kaf, n. a plunge into water, dive, diving; fær hann annat k. at öðru, he gets one plunge after another; taka k., to dive under water; á k., í k., into water, under water; hlaupa á k., to plunge into water; fara í k., to go under water; á kafi, í kafi, under water, diving; of snow, lágu hestarnir á kafi í snjónum, the horses stuck deep in the snow; standa á kafi to sink deep (øxin stóð á kafi).
kafa (að), v. to dive, swim, under water; of a ship, to be swamped in a heavy sea (síðan kafaði skipit).
kafa-fjúk, n. thick fall of snow;
-hríð, f. thick snow-storm.
kaf-foera (-ða, -ðr), v. to thrust under water, to duck (= fœra e-n kaf); -för, f. going under water, ducking;
-hlaðinn, pp. deep-laden;
-hlaup, n, deep snow;
-hleypr, a. sinking deep in the snow (var svá mikill snjór, at allt var -hleypt).
kafinn, pp. from 'kefja', fig. absorbed.
kafli, m. a piece cut off; tok at leysa ísinn í köflum, the ice began to break up into floes.
kafna (að), v. to be suffocated, choked, in water, smoke, etc. (k. í sandfoki, í stofureyk).
kafnan, f. suffocation.
kaf-sund, f. swimming under water;
-syndr, a. good at swimming under water;
-þykkr, a. very thick (of fog, sn ow-storm, etc.).
kaga (að), v. to bend forward and peep, pry (hón kagar hjá gáttinni).
kaggi, m. keg, cask, a nickname.
kala (kell, kól, kalinn), v. impers., mik kell, I freeze, become frost-bitten (kalinn á fótum); e-n kell í hel, one freezes to death.
kalda(að), v. to become cold; impers. to blow cold; kaldar af boðafallinu, a gust of cold wind came from the breakers.
kalda-hlátr, m. sardonic laughter.
kald-liga, adv. coldly;
-ligr, a. cold.
kaldr, a, (1)cold; kalt veðr, cold weather; brenna (e-t) at köldum kolum, to burn to cold ashes; konungi gørði kalt, the king began to get cold; (2) baneful, hostile, cruel (köld eru kvenna ráð).
kald-ráðr, a. evil-minded, ill-affected;
-rifjaðr, a. 'cold-ribbed', cold-hearted, cunning;
-yrði, n. pl. 'cold words', sarcasm.
kalekr (-s, -ar), m. cup, chalice.
kalkr (-s, -ar), m. drinking-cup, goblet (k. er þú skalt drekka af).
kall, n. (1)call, cry, shouting (heyra k. mikit); (2) appellation, name (þeir nefna hann jarl enn illa, var þetta k. haft lengi síðan).
kalla (að), v. (1) to call, shout, cry (kallaði konungr ok bað létta af); (2) to call, summon by a call, send for (um kveldit kallaði konungr Aslák); (3) to say (sumir menn kalla, at eigi sé sakleysi í); at kalla, so to say, nominally; sáttir at k., nominally reconciled; (4) k. sér e-t, to claim for oneself (konungr kallaði sér allar Orkneyjar); (5) to call, name (Mörðr hét maðr, er kallaðr var gígja); (6) refl., kallast, to say of oneself; konungr kallaðist hann reynt hafa at góðum dreng, the king said that he had found him a good and brave fellow; (7) with preps., k. at e-m, to call to one; k. áe-n, to call to one (Flosi gekk þá at durum ok kallaði á Njál); to call on, invoke (kallaði hann á guð ok hinn helga Olaf); k. á e-t, to lay claim to (Snækollr kallaði á bú nökkur þar íeyjunum); k. eptir, to protest; k. e-n eptir e-m, to call or name after; k. til e-s, to call to, invoke (k. til guðs); to lay claim to, to claim, demand (Snorri kallaði þá til brynju sinnar); k. til e-s við e-n, í hendr e-m, to claim a thing from one.
kallari, m. crier, herald.
kalla, n. (1)taunting, raillery; gøra e-m k., hafa í kalisi við e-n, to taunt one; (2) importunate claim.
kallsa (að), v. (1) to taunt, mock; (2) to molest, annoy, importune.

<< Previous Page             Next Page >>