GRÓGALDR

Sonr kvað:

1.
"Vaki þú, Gróa,
vaki þú, góð kona,
vek ek þik dauðra dura;
ef þú þat mant,
at þú þinn mög bæðir
til kumbldysjar koma."

Gróa kvað:

2.
"Hvat er nú annt
mínum eingasyni,
hverju ertu nú bölvi borinn,
er þú þá móður kallar,
er til moldar er komin
ok ór ljóðheimum liðin?"

Sonr kvað:

3.
"Ljótu leikborði
skaut fyr mik in lævísa kona,
sú er faðmaði minn föður:
þar bað hon mik koma,
er kvæmtki veit,
móti Menglöðu."

Gróa kvað:

4.
"Löng er för,
langir ro farvegar,
langir ro manna munir;
ef þat verðr,
at þú þinn vilja bíðr,
ok skeikar þá Skuld at sköpum."

Sonr kvað:

5.
"Galdra þú mér gal,
þá er góðir eru,
bjarg þú, móðir, megi;
á vegum allr
hygg ek at ek verða muna,
þykkjumk ek til ungr afi."

Gróa kvað:

6.
"Þann gel ek þér fyrstan,
- þann kveða fjölnýtan, -
þann gól Rindi Rani,
at þú of öxl skjótir
því er þér atalt þykkir;
sjalfr leið þú sjalfan þik.

7.
Þann gel ek þér annan,
ef þú árna skalt
viljalauss á vegum:
Urðar lokur
haldi þér öllum megum,
er þú á sinnum sér.

8.
Þann gel ek þér inn þriðja,
ef þér þjóðáar
falla at fjörlotum:
Horn ok Ruðr
snúisk til heljar meðan,
en þverri æ fyr þér.

9.
Þann gel ek þér inn fjórða,
ef þik fjándr standa
görvir á galgvegi,
hugr þeim hverfi
til handa þér,
ok snúisk þeim til sátta sefi.

10.
Þann gel ek þér inn fimta,
ef þér fjöturr verðr
borinn at boglimum:
leysigaldr læt ek
þér fyr legg of kveðinn,
ok stökkr þá láss af limum,
en af fótum fjöturr.

11.
Þann gel ek þér inn sétta,
ef þú á sjó kemr
meira enn menn viti:
logn ok lögr
gangi þér í lúðr saman
ok ljái þér æ friðdrjúgrar farar.

12.
Þann gel ek þér inn sjaunda,
ef þik sækja kemr
frost á fjalli háu:
hræva kulði
megi-t þínu holdi fara,
ok haldisk æ lík at liðum.

13.
Þann gel ek þér inn átta,
ef þik úti nemr
nótt á niflvegi:
at því firr megi
þér til meins gera
kristin dauð kona.

14.
Þann gel ek þér inn níunda,
ef þú við inn naddgöfga
orðum skiptir jötun:
máls ok mannvits
sé þér á minni ok hjarta
gnóga of gefit.

15.
Far þú nú æva,
þars forað þykkir,
ok standi-t þér mein fyr munum;
á jarðföstum steini
stóð ek innan dura,
meðan ek þér galdra gól.

16.
Móður orð
ber þú, mögr, heðan
ok lát þér í brjósti búa;
iðgnóga heill
skaltu of aldr hafa,
meðan þú mín orð of mant."